Buurtmoestuin Den Draad: het reilen en zeilen van een samentuin
Een goed functionerende buurtmoestuin steunt op engagement en planning. Een getuigenis van buurtmoestuin Den Draad.
De buurtmoestuin Den Draad aan de Oude Brusselseweg is er één waar je niet naast kan kijken. Ik fietste er onlangs voorbij. Wat een juweeltje! Hoe doen ze het hier? Ik vroeg het ter plekke aan Koen Browaeys, voorzitter van vzw Den Draad, en enkele gedreven moestuiniers.
Koen, ben jij de bezieler van deze moestuin?
Eigenlijk wel. Toen veel gezinnen in het duurzaam wooncomplex Den Draad hun intrek namen, buste ik briefjes waarmee ik iedereen uitnodigde om elkaar beter te leren kennen. Samen moestuinieren was een van de activiteiten waar zowel jong als oud zin in hadden. We begonnen op een braakliggend stukje grond naast de woningen. De mosterd haalden we via de gratis moestuinbegeleiding van Gent en Garde. Ikzelf en enkele anderen hadden het moestuinieren ook van thuis uit al in de vingers. De start voor onze permacultuurtuin was gegeven.
Hoe hebben jullie deze flinke uitbreiding voor elkaar gekregen?
We wisten dat de Groendienst plannen had om op een deel van dit braakliggend terrein het Victoria Regiapark aan te leggen. We waagden onze kans en sleepten een overeenkomst met de Stad Gent voor deze moestuin binnen. Van de verhoogde moestuinbedden onderhouden wij de vlakke delen, de Groendienst maait de taluds en de tussenstroken. Voor de financiële inbreng zorgen we zelf via subsidies zoals Samen aan Zet en deelnames aan wedstrijden. Recent keurde de Groendienst onze aanvraag voor een nieuwe uitbreiding goed. Met verhoogde moestuinbakken en een trap willen we tegemoetkomen aan omwonenden die in een rolstoel zitten of moeilijker te been zijn.
Hoe organiseren jullie je?
We werken samen aan alle moestuinbedden. Zo blijft het ook een sociaal gebeuren.
Elke twee weken organiseren we samentuinmomenten. Die weekends staan als geheugensteuntje op onze online kalender. En ja, gezellig aperitieven en hapjes delen horen daarbij ?.
Wie wil, kan natuurlijk ook op andere momenten komen wieden of wat dan ook. We hebben ook een WhatsAppgroep om snel met elkaar te communiceren en afspraken te maken.
Mijn vader had een zeer grote moestuin, waardoor wij nooit op reis gingen. Dat was vroeger! Nu vult elke moestuinier de kalender in Google Docs in. Op die manier kunnen we op reis gaan, krijgen de planten water als het nodig is en kunnen groenten geoogst worden.
Betalen de moestuiniers ‘lidgeld’?
(lacht) Ze betalen amper 2 euro en dat is de kostprijs voor de verzekering. En dan zijn ze ‘lid’. De rest vullen we in met subsidies en wedstrijden, zoals ik al zei. We vragen enkel nog een bijdrage voor de jaarlijkse barbecue in augustus. We zetten dan ook de oogst van dat moment op tafel.
Ook niet-moestuiniers schuiven dan aan. Het aantal deelnemers groeide al aan tot pakweg 100.
Na het gesprekje met Koen begeef ik me tussen de moestuintaluds om een babbeltje met de moestuiniers te slaan. De ene heeft al meer ervaring dan de andere. Ze doen dit bijzonder graag en vinden het leuk om elkaar ook buiten de ‘werkmomenten’ te ontmoeten. Ik word heimelijk jaloers op deze groep ?.
Een handgreep uit hun verhalen
Pol en ik zijn er van bij het begin bij en zijn de oudsten van de groep. Ik kreeg het moestuinieren van thuis mee. We komen elke werkdag en ook tussendoor. Wieden, opruimen, ik doe alles, behalve spitten.
Wij wonen in de buurt en zijn heel blij dat wij begin dit jaar bij de groep konden aansluiten. We leren veel bij, onder andere over wisselteelt. Koen leerde ons dat erwten stikstof uit de lucht fixeren in de bodem en dat die later voordelig is voor planten die veel voedsel vragen.
Ik bezocht in Zuid-Frankrijk eens een bioboer die 120 tomatenrassen kweekte. Ik bracht er enkele van mee en heb nog altijd zaden waaruit ik opkweek. Of dit nu resistente tomaten zijn, weet ik niet.
Een moestuin levert je de groenten van het seizoen. Dan zijn ze ook het lekkerste. Ook bij mijn aankopen probeer ik zoveel mogelijk de Veltkalender te volgen, maar, eerlijk, ik ben ook niet heiliger dan de paus.
Goudklompjes zijn het, de groenten die ik zie groeien. Ik apprecieer ze omdat ik weet welke zorg we eraan besteden en hoe kwaliteitsvol ze zijn.
Aalbessen alsjeblieft!
Roos is gek op aalbessen op jenever of rum. Ze vindt het jammer dat er geen aalbessen in de moestuin staan. Annelies is het met haar eens. ‘We hebben toch nog plaats. Op de volgende vergadering maken we er een punt van.’ En bij deze gooit Roos haar receptje in de groep:
- Vul een glazen bokaal voor 1/3 met rijpe aalbesssen.
- Voeg 2 scheppen suiker toe.
- Voeg wat citroen- of limoensap toe.
- Laat de suiker in de zon oplossen en bewaar daarna op een donkere plek.
- Filter na ongeveer 3 maanden.
- De bessen zal je niet meer eten, maar de drank is hemels.