‘Onderweg hoorde ik veel verhalen over de tolerantie en openheid van Gent’

Salmen Maqaibeli (32) ontvluchtte in 2018 zijn thuisland Jemen. Hij verbleef eerst twee jaar in Egypte en trok daarna verder via Mauritanië, Algerije, Marokko en Spanje. In 2024 vond hij met zijn vrouw Nahad en dochtertje Lola een nieuwe thuis in het Rabot.

Hoe ben je in Gent beland?

Er woedt al jaren een burgeroorlog in Jemen. Ik streed mee tegen de terreur en pleitte actief voor een goed bestuur, veiligheid en sociale rechtvaardigheid. Na 2 keer nipt ontsnapt te zijn aan een moordpoging, ben ik in 2018 gevlucht naar Egypte, waar ik 2 jaar verbleef. Daarna zette ik mijn reis verder via Mauritanië, Algerije, Marokko en Spanje. 

Onderweg hoorde ik veel verhalen over de tolerantie en openheid van België en in het bijzonder van Gent. Dat is precies wat ik wilde, mijn plekje vinden in een stad waar racisme en geweld niet zo dominant zijn. Nadat ik asiel aanvroeg in België, verbleef ik een tijd in een vluchtelingenkamp in Luxemburg. Daarna verhuisde ik naar Gent, waar ik een cohousingplekje vond in het Rabot.

Wat was je eerste indruk van Gent?

De watergrachten en de middeleeuwse torens zijn magnifiek. Toen ik voor het eerst door het centrum wandelde, leek het haast niet echt. Het lijkt wel een decor van een historisch museum, terwijl de studenten alles heel levendig houden. Er heerst een mooi evenwicht.

Wat mis je aan je thuisstad? 

Mijn ouders. Ik heb ze niet meer gezien sinds ik ben gevlucht 7 jaar geleden. Mijn vrouw is net bevallen van ons tweede kindje, dus ik hoop dat ik mijn ouders binnenkort eens in België kan ontvangen. Maar zolang Jemen in oorlog is, is het niet evident om met een toeristenvisum op bezoek te komen. Intussen proberen we 2 keer per week te videobellen, maar face to face zou zoveel mooier zijn.

Ben je intussen gesetteld in Gent?

In Jemen was ik financieel accountant, hier probeer ik vooral het Nederlands onder de knie te krijgen. Bij Kras vzw help ik vluchtelingen met hun administratie. Toen ik hier arriveerde, werd ik ook goed geholpen. In het Rabot woonde ik samen met een Nederlandse vrouw van 63 jaar, van wie ik veel heb geleerd. Ze was een voorbeeld van hoe je de uitdagingen van het leven met optimisme en vastberadenheid kunt aangaan. Uit dankbaarheid heb ik mijn dochter naar haar vernoemd: Helena.

Wat heeft je het meest verrast aan de stad?

Als je een beetje sociaal geëngageerd bent, is het ongelofelijk hoeveel nationaliteiten je tegenkomt in zo’n relatief kleine stad. Vooral in de culturele sector is de multiculturaliteit groot, daarom hou ik ervan om deel te nemen aan festivals, ook als vrijwilliger. 

Wat zou je graag doen in Gent?

Ik zou heel graag meer weten over de geschiedenis en cultuur van Gent en tegelijk ook mijn eigen cultuur met Gentenaars delen. Ik werk momenteel aan de oprichting van een Jemenitisch-Belgisch cultureel centrum om de banden tussen België en Jemen te versterken via allerlei activiteiten en educatie.

Wat is je favoriete plek?

Bibliotheek De Krook! Het is een fijn gebouw om in te vertoeven en er is een ruime collectie in het Arabisch. Nu lees ik de avonturen van de Islamitische ontdekkingsreiziger Ibn Battuta. Een aanrader. Ook mijn dochter Lola komt graag naar De Krook. Zij maakt tekeningen terwijl ik lees.

Wat is je favoriete Gentse gewoonte? 

Fietsen! In mijn thuisstad Aden gebruiken vooral jongeren de fiets recreatief, niet om naar school of het werk te gaan. Ik fietste dus vrijwel nooit in Aden, maar hier in Gent gebruik ik mijn fiets voor vrijwel alles. Laagjes dragen is een andere gewoonte die ik snel heb overgenomen. In Aden wordt het nooit kouder dan 19 graden en is het zo wisselvallig niet. Hier in Gent moet ik me op alle weersomstandigheden voorbereiden.

Welke plek wil je zeker nog bezoeken?

Het Design Museum Gent staat op mijn lijstje, maar dat is nog even dicht. Met de taallessen, al mijn lopende projecten en het vaderschap rest me momenteel sowieso niet veel tijd voor toerisme in de stad.

Wat zou Gent nog toffer maken?

Aden ligt aan zee, Gent natuurlijk niet, maar dat betekent niet dat er niet meer water aanwezig zou kunnen zijn. Ik denk aan meer kunstmatige stranden in de stad of een stukje kanaal waar je aan watersport kan doen. Stel je voor, dineren op een terras in het centrum met zicht op een strand!

Je favoriete Gentse woord?

Ik hou van het woordje ‘amai’. Als Gentenaars het zeggen, klinkt het altijd bijzonder melodieus, alsof ze een liedje gaan beginnen zingen.

Je beste tip voor nieuwkomers? 

Mensen die als vluchteling in een stad belanden, denken misschien dat ze door hun taalgebrek of statuur geen bijdrage kunnen leveren aan de maatschappij, maar dat is wel zo. Iedereen kan op zijn eigen manier iets terugdoen. Dat weet ik uit ervaring. Het is ook een mooie manier om nieuwe mensen en gewoontes te leren kennen. Ik heb op die manier mijn buurvrouw leren kennen, die lerares is op de school waar ik Nederlands leer. Onze dochters heten allebei Lola, zulke toevalligheden maken het leven extra plezant.