Koffie is zoveel meer dan koffie

Daphné Houpline is al zes jaar brugfiguur op basisschool Sint-Bavo in centrum Gent. De school telt vijfhonderd leerlingen, goed voor meer dan driehonderd gezinnen. Zij doet er alles aan om ouders nauw te betrekken bij het schoolgebeuren. 

Gentinfo in hoogst eigen persoon 

“Ik ben het aanspreekpunt voor álle kinderen, leerkrachten en ouders van onze school. Zij kunnen bij mij terecht voor werkelijk álles. Dat kan zijn voor studieondersteuning aan huis, hulp bij het invullen van een CLB-document, informatie over sportclubs in de buurt, enzovoort, enzovoort. Ik ken de sociale kaart zeer goed zodat ik ouders en leerkrachten makkelijk kan doorverwijzen naar bijvoorbeeld de jeugddienst, het OCMW, de kinderopvang… Soms voel ik met net Gentinfo! (Lacht.) Ik help iedereen, maar ouders in een kwetsbare situatie net dat tikkeltje meer. Wanneer een mama me bijvoorbeeld om hulp vraagt bij het maken van een logopedie-afspraak voor haar zoon, zal ik afhankelijk van de noden van de mama gewoon de contactgegevens van een logopedist in de buurt doorspelen, samen met de mama naar de logopedist bellen of in haar plaats een afspraak maken.”  

Dagelijks schoolpoortmoment 

“Geen enkele werkdag ziet er voor mij hetzelfde uit, maar een vast gegeven is het schoolpoortmoment in de ochtend. Samen met een leerkracht begroet ik alle leerlingen en ouders en wens ze een prettige dag. Het heeft wel even geduurd vooraleer ik iedereen bij voornaam kende, maar dat vind ik belangrijk. Iemand bij naam kunnen aanspreken, schept meteen een band. Veel meer dan wanneer je ‘meneer’ of ‘mevrouw’ gebruikt. Daar aan de schoolpoort hou ik mijn agenda en balpen in de aanslag want meestal krijg ik tal van vragen. Dat kan een mama zijn die hulp nodig heeft bij het invullen van een brief voor de mutualiteit of een papa die vergeten is om buitenschoolse opvang te reserveren. Soms willen ouders gewoon een babbeltje slaan en ook dat kan! Het schoolpoortmoment is erg waardevol omdat het laagdrempelig is en aantoont dat ik bereikbaar ben.” 

Schilouders op fruitdag 

Daphné: “Nog een vast moment in mijn weekplanning valt op woensdagochtend. Dan heb ik een afspraak met een stuk of tien ouders die het fruit komen schillen dat de school die dag gratis aanbiedt aan alle leerlingen. Het is een min of meer vast groepje dat een goede afspiegeling is van onze gezinnen; het zijn mama’s én papa’s, hoogopgeleiden en laagopgeleiden, Nederlandstaligen en anderstaligen. Sommigen blijven tien minuten, anderen een volledig uur. Ik zorg voor koffie en de aanwezigheid van de verantwoordelijke van de ouderraad. Zo kan die ook de issues horen waar ouders in een kwetsbare positie mee worstelen en die input doorspelen aan de ouderraad. Op die manier geven we alle ouders een stem.” 

Informele koffieklets 

Daphné: “Een keer in de twee weken, op vrijdag, zet ik ’s ochtends de koffiekar klaar aan de poort. Ik vraag elke ouder of ze een tas koffie willen? Of een tas thee? Enkel een koekje dan? Mensen durven geen drie keer op rij ‘neen’ antwoorden en dan nemen ze toch iets aan. Dat is mijn manier van aanklampend werken. (Lacht.) In het begin staan ouders vaak wat schuchter naast elkaar, dan stel ik hen aan elkaar voor en zet ik hen op weg voor een gesprek over koetjes en kalfjes. Mijn hart maakt altijd een sprongetje wanneer ik zie dat er telefoonnummers worden uitgewisseld en speeldates worden geregeld of wanneer er vriendschappen ontstaan. Het is een informeel koffiemoment maar dat zeer verbindend werkt tussen de ouders.” 

Laagdrempelige communicatie 

“Ik heb op veel verschillende manieren contact met ouders. Wanneer ze zaken willen bespreken die wat meer tijd vragen, bijvoorbeeld een afbetalingsplan voor de schoolfacturen, studieondersteuning aan huis regelen, brieven van het CLB invullen… dan nodig ik hen uit op mijn bureau. Om de drempel zo laag mogelijk te houden, leg ik de afspraak om half negen of om half vier wanneer ze sowieso naar school komen om hun kinderen te brengen of te halen. Voor de rest ben ik heel de dag door aan het mailen, bellen of WhatsApp-en met ouders, afhankelijk wat voor hen het beste werkt. Omdat ik hier al zes jaar werk, ken ik de ouders en hun situatie vrij goed. Sommige ouders zijn analfabeet en zijn dus niets met een mailtje. Voor belangrijke zaken bel ik hen even op om te checken of ze de nodige informatie mee hebben. Voor ouders die het Nederlands minder machtig zijn, maak ik brieven met pictogrammen. En als ouders écht moeilijk te bereiken zijn, dan ga ik op huisbezoek, maar dat kan ik natuurlijk niet doen voor de meer dan driehonderd gezinnen van onze school.”