Van leerling naar begeleider

Iremsu Pinar is 18 jaar, zit in het zesde middelbaar en kijkt vol verwachting uit naar het moment dat ze aan haar bachelor verpleegkunde kan beginnen. Dat haar studies zo vlot verlopen, heeft ze deels te danken aan de begeleiding die ze in de lagere school kreeg van vzw Actief. Ze had zulke goede herinneringen aan die tijd, dat ze besloot om zelf begeleider te worden.   

Iremsu, kan je iets vertellen over welke moeilijkheden je ervaarde in de lagere school en hoe vzw Actief jou geholpen heeft? 

Toen ik in het zesde leerjaar zat, had ik vooral problemen met Nederlands en wiskunde. Ik had al logopedie gevolgd op aanraden van mijn leerkrachten, maar toch bleef ik achter. Via mijn moeder kwam ik bij vzw Actief terecht. Elke zondag ging ik, samen met mijn zus, enkele uren bijles volgen voor Nederlands en wiskunde. Dankzij Actief en de overstap naar een andere school werd ik plots de beste van de klas voor wiskunde en ging het ook veel beter met Nederlands. Zelfs mijn Frans ging erop vooruit! 

Wat vond je zo leuk aan die zondagen? 

Iedereen is erg open bij vzw Actief: zowel de andere leerlingen als de begeleiders. Sommige begeleiders zal ik nooit vergeten, zoals Duygu, die als een zus voor me werd, en Burak Ali, die mij wiskunde gaf. Hij was streng, maar ook heel grappig. Doordat de begeleiders als vrienden zijn, worden de lessen plezant. Daarnaast zijn er ook activiteiten, wat je nog meer motiveert om te studeren.  

Nu ben je zelf begeleider. Wat heeft je gemotiveerd om vrijwilliger te worden? 

Toen ik te oud was om zelf begeleiding te krijgen, ging ik mee met mijn jongste zus om haar in te schrijven. Daar zag ik affiches waarop stond dat ze nog begeleiders zochten. Mijn moeder gaf me een duwtje in de rug om me kandidaat te stellen. Ik was snel overtuigd omdat ik sociaal ben en goed kan omgaan met kinderen. Anders zat ik toch thuis niets te doen op zondag. Ik ben heel blij dat ik me ingeschreven heb, want het is super leuk! 

Hoe pak je de begeleiding aan? 

Doordat ik ervaring heb als leerling weet ik hoe het in elkaar zit. Ik heb zelf mooie herinneringen gemaakt, dus ik wil hetzelfde doen voor mijn leerlingen. Ik volg een bepaalde structuur: eerst laat ik mijn leerling oefeningen maken en daarna mag hij een boekje lezen of een spelletje spelen. Dat werkt heel motiverend voor de kinderen: ze doen hun best voor de oefeningen en worden daarna beloond. 

Zijn er ook moeilijke dingen aan begeleider zijn? 

Communicatie met de leerkracht van het kind is heel belangrijk. We hebben een mapje waarin ik noteer wat we op zondag doen en waarin de leerkracht kan opschrijven wat ze op school leren en welke moeilijkheden het kind ervaart. Als de leerkracht goed communiceert, is het voor mij gemakkelijker om les te geven.  

En wat vind je het leukste? 

Doordat ik nu zelf begeleider geworden ben, heb ik veel nieuwe mensen leren kennen en veel kennis opgedaan. Het is zalig om te merken dat dat mijn aanpak werkt en dat ik een kind echt kan helpen. Ik hoop dat ik volgend jaar hetzelfde kindje mag begeleiden, want hij is super schattig en heel lief. Maar het leukste vind ik nog de dankbaarheid van de ouders. Op zondag, wanneer de ouders hun kind komen ophalen, is er een moment om te vertellen wat we allemaal gedaan hebben. Als je dan kan vertellen dat het kind al zoveel heeft bijgeleerd en ziet dat de mama een brede glimlach krijgt, voel ik mij heel trots.  

Wat zou je nog willen zeggen? 

Aan de jongeren: luister naar je ouders. Als je nog heel jong bent, luister je vooral naar je vrienden, maar soms is het beter om naar je ouders te luisteren. Voor mij persoonlijk heeft de studieondersteuning echt een verschil gemaakt. Daarnaast wil ik ook iedereen aanmoedigen om begeleider te worden bij vzw Actief! Het is een super toffe bende, we doen ook activiteiten met alle begeleiders. Schrijf je maar in, je hebt niets te verliezen!