Bataviabrug

De Bataviabrug was het eerste grote infrastructuurwerk van de Oude Dokken. Buurtbewoners konden ze in gebruik nemen sinds de zomer van 2012. 

Altijd toegankelijk

De brug is ontworpen door het Parijse bureau Feichtinger Architectes. Ze bestaat uit een vast en een beweegbaar deel. Het vaste deel bevindt zich aan de kant van de Koopvaardijlaan. Het beweegbare deel bevindt zich aan de kant van Dok-Zuid en is een technologisch hoogstandje. De brug kan namelijk opgeheven worden tot een vrije doorvaarthoogte van 4,80 m zodat schepen eronder door kunnen varen. Ook als de brug in beweging is, kunnen voetgangers en fietsers ze nog altijd oversteken. Zo blijft de verbinding met de binnenstad op elk moment behouden. De beweging wordt telkens aangekondigd met een knipperlicht en een geluidssignaal. De stalen structuur van de brug werd met hout bekleed.

Kostprijs

De Vlaamse waterwegbeheerder De Vlaamse Waterweg nv en het Gentse stadsontwikkelingsbedrijf sogent stonden samen in voor de bouw van de brug. De totale kostprijs bedroeg ongeveer 3,5 miljoen euro (excl. BTW). Via het Interreg IV A-programma Vlaanderen-Nederland leverde de Europese Unie een bijdrage van 0,5 miljoen euro. De rest van de kosten werd gedeeld tussen De Vlaamse Waterweg nv en sogent.

In 2011 kregen alle toekomstige bruggen en kaaien krijgen een naam; de Bataviabrug, Matadibrug, Verapazbrug. Ze verwijzen allemaal naar havensteden die een economische band hebben gehad met de Gentse Haven. Zo was ‘Batavia’ de naam van de hoofdstad van de Nederlandse kolonie “Nederlands-Indië” (tegenwoordig heet die stad Jakarta). ‘Matadi’ is dan weer een havenstad in Congo. Toepasselijk, want de Matadibrug ligt dichtbij de Kongostraat. Waar de Verapazbrug komt, vertrok in 1843 een binnenvaartuig naar Antwerpen met aan boord enkele Gentenaars uit de toen verpauperde volkswijk in de Muide. Aangetrokken door de droom van een Midden-Amerikaans Eldorado, scheepten zij in voor een avontuur richting Verapaz, Guatemala.